Doorkachelen....

Vandaag min of meer de "laatste" echte fietsdag, van Li naar Lamphun. Overmorgen nog een kleine etappe om weer in Chiang Mai te eindigen. We hebben de keuze tussen een kortere, min of meer vlakke, maar wel drukke weg (102 km) of een langere, heuvelachtige maar rustige weg (120km). Wij kunnen die keuze "gewoon" maken. Maar wanneer je van nabij meemaakt dat niet iedereen dit soort keuzes kan maken, is het toch niet meer zo "gewoon"!! 
Het was een mooie fietsdag, af en toe flink schakelen om "boven" te komen, maar je weet dat daarna altijd het genot van het afdalen komt. De kunst is om zo min mogelijk te remmen tijdens het afdalen,  zodat je heerlijk naar beneden zoeft!!  Onze benen beginnen aardig  getraind te raken, want inmiddels staat er ruim 2400 km op de teller. De omgeving was mooi, ook veel longan boomgaarden in deze streek. Deze vrucht is in deze provincie een belangrijk exportproduct (lijkt op de lychee).  Helaas is het nu geen oogsttijd, dus hebben we tijdens de picknick maar genoten van heerlijke mango's! 
Toen we onderweg stopten voor een drankje had ik ineens veel aandacht van een Thaise dame..... ze was maar naar mij aan het kijken... uiteindelijk hadden  we door dat ze m'n sproeten zo grappig vond....
Na ongeveer 100 km werd de weg vlak. En....John speerde er vandoor...27 km per uur! Mijn spillepoten konden hem nauwelijks bijhouden. Volgens mij kon hij nog maar aan één ding denken en dat was BIER!! Dus die laatste 20 km werden in recordtijd afgelegd (de omgeving was ook niet meer interessant). Gelukkig hadden we snel een hotelletje gevondenen na een lekkere douche zaten we in een gezellige tuin na te genieten van weer een mooie dag, met BIER!!