Naar de Chinees in Muang Houng

Pak Beng is nog wel redelijk ontwikkeld doordat er dagelijks toeristen aanmeren en overnachten. Dus eethuisjes, guesthouses, winkeltjes én wifi!
Toch was het al duidelijk dat er een behoorlijk verschil met Thailand is.
Dat werd wel heel zeker toen we vanochtend op weg gingen naar Muang Houn. We zijn in een compleet andere wereld......kleine dorpen met (schamele) houten/bamboe huisjes( hutten is beter op z'n plaats) . De mensen, vooral de vrouwen, nog traditioneel gekleed. Ontzettend veel kinderen. De families zijn op het erf , bezig met van alles.....eten bereiden, weven, spinnen etc, etc,
Voor ons was het opeens allemaal erg herkenbaar: Nepal- like !
Maar wat is het mooi hier! Eerste 20 km door een prachtige vallei gefietst, met veel bossen en langs een riviertje. Daarna uit de vallei omhoog naar een hoogvlakte, waar weer meer landbouw wordt bedreven. De weg is geasfalteerd, over het algemeen behoorlijk goed, maar er is geen één zijweg verhard, ook niet in de dorpen. Weinig verkeer, ook weer een groot verschil met Thailand, er rijden hier vrijwel geen moderne Toyota's, Isizu's, etc.
De weg ging steeds op en neer, met af en toe een redelijk klimmetje. 
Om 13.30u waren we al in Mouang Houn. Dit is een wat nieuwer dorp, het centrum van de streek. Ook een schril contrast met Pak Beng: er zijn wel wat guesthouses, maar van matige kwaliteit en verder ook weinig vorzieningen.
Zijn uiteindelijk in een chinees hotelletje beland. Ziet er van buiten imposant uit, maar van binnen.......
Vanavond hier gegeten. Alles gaat met handen en voeten, vrijwel niemand spreekt een woord engels o.i.d.
Morgen ca 90 km naar Udom Xai