Aangekomen in Klaipeda

 We zijn vanmiddag rond half vijf in Litouwen aangekomen. Een zeer kalme Oostzee zorgde voor een heel rustige overtocht met de ferry. Op de ferry staan behoorlijk veel trucks, er is dus veel vrachtverkeer tussen Kiel en Klaipeda. Litouwen is ongeveer twee keer zo groot als Nederland,  er wonen maar 3 miljoen mensen. Een derde van het land is met bos bedekt, het land is glad tot glooiend, het hoogste punt is 293 meter. Dus een prima  landschap voor 60+ fietsers, haha.

Het land kent een bewogen geschiedenis!! Het is een geschiedenis van aangevallen worden of zelf aanvallen. Maar vooral de Duitsers en Russen hebben er flink huisgehouden. Na de eerste wereldoorlog werd Litouwen weer onafhankelijk, tot het in 1940 weer bij de Sovjet Unie werd ingelijfd. Op 14 juni 1941 begon de deportatie van anti Sovjet- elementen, de religieuze en economische elite, naar Siberië. Een week later viel Hitler het Baltisch gebied binnen en begon de uitroeiing van de Joden, alleen uit  Litouwen al zo'n  200.000.  Eind jaren tachtig begonnen de demonstraties voor onafhankelijkheid. Op 23 augustus 1989 heeft zich een menselijke keten gevormd van een miljoen mensen, 600 km lang, van de hoofdstad van Litouwen, Vilnius, naar Riga, de hoofstad van Letland en vandaar naar Tallinn in Estland. Wanneer je hierover leest, leest het als een spannend boek. Ik denk dat het in deze tijd, met Poetin, geen schijn van kans meer zou  hebben. In 1990 verklaarde Litouwen zich weer onafhankelijk en sinds 2004 is het land lid van de EU en de NAVO. Uiteraard is dit een zeer compacte beschrijving. Ik ben zeer onder de indruk wat dit volk allemaal heeft doorstaan.

We hebben 2 nachten geboekt in een Guesthouse in de havenstad Klaipeda. Morgen gaan we het oude centrum verkennen( wat daar nog van over is......3/4 van de stad was verwoest in de 2e WO). Dan gaan we zaterdag aan onze fietstocht beginnen. Dat is maar goed ook, want nu giet het van de regen en morgen wordt ook wat regen verwacht. Maar zaterdag...