Eén van Thailands uithoeken...

Gisteren een WIFI loze dag...dat heb je als je de uithoeken van Thailand opzoekt. Toen we aan het ontbijt zaten vroeg Pim, de eigenaresse van het guesthouse of we voldoende eten en drinken mee hadden, omdat er vrijwel niets te krijgen zou zijn onderweg. We hadden onze noodvoorraad al aangevuld, dat zijn zakjes met gedroogde noedels, die eet je dan als een soort snack, en met voldoende water erbij vult dat de maag wel.... Maar volgens Pim was dat niets! Zij had een beter idee, fietste een stuk met ons mee tot we bij een kraampje kwamen waar ze sticky rice in bamboe verkochten. De rijst is dan ook nog vermengd met aardappel, ui en andere onbekende zaken... Het ziet er heel grappig uit, een stuk bamboe, deels geschild, dan wordt de rijst er in gedaan en dan boven een houtvuur gaar gekookt. Dus geen droge noedels onderweg, maar stcky rice. Dat wedoor een uithoek van Thailand reden konden we ook merken aan de honden. Hadden we tot nu toe nauwelijks last van gehad, maar hier vlogen ze van alle kanten op je af. Schreeuwen en doen alsof je een steen gooide, werkte wel, maar de adrenaline vloog door ons lijf...
Landschappelijk was het een mooie tocht, door het stroomgebied van de Heuang, niet bepaald vlak! De afstand was niet erg ver (52km), dus we waren redelijk vroeg op onze bestemming. Een leuke bungalow, met balkon, boven de Heuangrivier. Hier werd ook volop gezwommen door zowel Laotiaanse En Thaise jeugd. De rivier is hier de grens, dus je kon zo overstappen naar Laos. Wij hebben uiteraard ook even een "duik"genomen, wel met kleren aan, badpakken kennen ze hier nog niet...te bloot!! Het avondeten was ook weer een verhaal. Er was een tentje bij de rivier, dus we vroegen of we daar 's avonds konden eten.... maar het tentje bleek al om 17.00 uur te sluiten. Toen ze onze bedremmelde gezichten zagen, besloten ze speciaal voor ons te langer open te blijven en konden we om 18.00 uur aanschuiven, de enige gasten!

Vandaag zijn we weer in een groter stadje beland, Dan Sai, na een tocht van 70 km over zeer slechte weg en weer behoorlijk heuvelachtig. Af en toe was het stof happen als er een vrachtwagen passeerde, gelukkig waren dat er niet al te veel en was het wat verkeer betreft verder rustig.
Onderweg gestopt voor een drankje, daar zat ook een politieagent, die direct ging bellen...we hoorden hem een aantal keren zeggen: Falang, falang, dat betekent hier zo iets als van westerling. We horen dat ook vaak roepen als we door dorpjes rijden. Er kwam nog een andere man bij ons zitten, die wel een woordje Engels sprak, dat is dan leuk om een babbeltje te maken.
We waren extra vroeg vertrokken (7.45 u) om de hitte van de middag een beetje te ontlopen. Dat was wel lekker, want het wordt nog iedere dag 35 graden....
De laatste 18 km naar Dan Sai was over een mooie geasfalteerde weg. We zijn beland in een ' resort' midden in Dan Sai. Een eenvoudige, maar nette, kamer genomen, want morgen gaan we toch weer verder naar Nakhon Thai. Daar blijven we waarschijnlijk weer een dagje hangen.