Latex en de Thaise hippie

Even een overzicht van de afgelopen 2 dagen:

Gisteren (donderdag 11/1) was het voor Thaise begrippen erg koud. Ca. 15 graden en bewolkt en daarbij nog een aardig windje(tegen). De Thai liepen met dikke jassen aan, mutsen op en ik heb zelfs enkelen gezien met handschoenen! Ook hadden veel een vuurtje voor het huis, waar ze zich aan warmden.

De eindbestemming was Bueng Khan. 62 km. Dat kunnen we rustig fietsend wel aan.

In deze streek(het noord-oosten van Thailand) zijn veel rubberplantages. Er zijn kleinere en grotere percelen, waar we op rustige weggetjes doorheen fietsen. Dan zie je pas wat een intensief werk de productie van (natuur)rubber is. 

De bomen zijn allemaal aangeplant en gaan zo’n 30 jaar mee. Er wordt een stuk uit de bast de boom gestoken, waardoor er in feite een wond onstaat. De boom gaat dan een witte vloeistof (de latex) ‘bloeden’. Onder de wond is een gootje geplaatst waardoor het in een bakje druppelt. 

De vloeistof stolt tot een bal rubber die vervolgens wordt geoogst. Dan ‘alle ballen verzamelen’ tot een grote baal en vervolgens naar de groothandel(neem ik aan) voor verdere bewerking.

Het is een behoorlijk intensieve arbeid voor de arbeiders (mannen en vrouwen). Grote afstanden, zwaar werk. Er staan dan ook zeer eenvoudige hutjes tussen de bomen, waar de mensen verblijven (en slapen?)

Thailand is één van de grooste producenten van rubber.

Onderweg onmoetten we een Thaise ‘hippie’, op de fiets! Blote voeten. In gebrekkig engels begrepen we dat hij al 300 dagen onderweg is en op markten een centje verdiend door op een blokfluit te spelen. Hij was erg onder de indruk van onze fietsen én kuiten...

Taal is hier toch echt een probleem. Vrijwel niemand spreekt engels en als iemand wel wat in het engels zegt, dan is het vrijwel niet te verstaan. Dan is internet/google wel weer een uitkomst. Gewoon je vraag intypen en laten vertalen naar het Thais! Werkt prima.

We zijn nog bij een middelbare school gestopt om een praatje met de leerlingen te maken, maar ze durven echt het engels niet aan. Beginen te ginnegappen en komen alleen met yes, no en goodbye...

Vandaag (vrijdag 12/1) op weg naar Ban Bung Khla. We hadden een simpel hotelletje, zonder ontbijt. Dus gisteren al even naar de 7eleven( de Appie van Thailand) geweest voor wat ontbijtspullen, die we op de kamer hebben genuttigd.

Bij het verlaten van Bueng Khan reden we direct een markt op. Kramen aan weerszijden, heel druk, dus dat werd lopen en.....onze ogen uitkijken! Naast de gebruikelijke kleding, schoenen en gereedschap was er een gigantisch aanbod van etenswaren.

Heel veel soorten (voor ons exotische)groentes, kruiden. Alles direct van het land. En natuurlijk de bizarre zaken: gevilde ratten, insecten. Stond ook nog een leguaan en een grote slang in de aanbieding.....onduidelijk of dat als huisdier was of om op te eten of voor het bereiden van medicijnen ( er stonden ook veel duistere flesjes bij).

En wie stond daar ook? De thaise hippie met z’n blokfluit! Dat was een mooi weerzien. Daar moest een foto van gemaakt worden. Hij had zojuist een jas van een kraamkoopman gekregen vanwege de kou.

Verder een rustige fietsdag. Het weer werd steeds beter en warmer. De zon schijnt weer.

Nog even gestopt bij een Wat (tempel). Normaal kan je zo naar binnen(wel schoenen uit, maar nu werd vriendelijk duidelijk gemaakt dat Nel buiten moest blijven.....alleen voor heren. Toch ongemakkelijk.

Een paar dorpen verder, tot onze stomme verbazing: een katholieke kerk! De kerstversiering hing er nog! Moet toch een verdwaalde missionaris zijn geweest.

Nu dus in Ban Bung Khla. Een prachtig bungalowtje aan de Mekong. Maar heel vreemd: het waaide (stormde) vanmiddag en vanavond heel hard. Dus we konden eigenlijk niet aangenaam buiten zitten.

Nog 2 dagen Thailand voordat we naar Laos oversteken.