De Koga’s in de belangstelling en een handlezing....

Vandaag al een eerste relax dag. Omdat het hier zo’n heerlijke plek is! 

Vanochtend met de fietsen op weg naar een Boeddhapark. Al snel kwamen we er achter dat we vergeten waren onze kamer op slot te doen. John fietste even terug en ik bleef wachten. Ik had gelijk een hele groep Thaise mensen om mij heen staan. Ze waren zelf ook op vakantie en waren net de Mekong overgestoken vanuit Laos. Ze waren vol belangstelling voor onze Koga’s ( het merk van onze fiets). Alles werd nauwkeurig bekeken. Een aantal sprak vrij goed Engels, zodat we lekker konden kletsen met elkaar. En naruurlijk moesten er foto’s worden gemaakt. Ook heeft één van hen nog even een proefritje gemaakt op mijn fiets. Eén man was in Nederland geweest, had een jaar op Schiphol gewerkt. Het was een ontzettend leuk begin van onze dag!

Op naar het Boeddhapark, Sala Wae Ku. Het is een heel bijzonder park. Een Laotiaan is ooit een dergelijk park in Laos begonnen, dat hebben we vier jaar geleden ook bezocht. Maar toen Laos een communistisch land werd is hij gevlucht naar Thailand, en is ook daar begonnen aan een park. Het is een heel bijzonder verhaal, over het park en de man die dit heeft bedacht en uitgevoerd, Hierbij de link voor degenen die er meer van willen weten. In de sculpturen van beton vind je zowel Boeddhistische als Hindoeïstische symbolen https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sala_Keoku en https://en.m.wikipedia.org/wiki/Bunleua_Sulilat

In het park is ook een paviljoen met het gemummificeerde lichaam van de bedenker, Bunleua Sullilat van het park. Daar zat een man van 83 die vriend was geweest van Bunleua Sullilat en ook betrokken was bij het maken van de sculpturen. Dit gaf ons mooi de gelegenheid om nog wat vragen te stellen, want nergens stond iets in het Engels aan gegeven. We moesten naast hem komen zitten op een bankje. Na nog een beetje kletsen pakte hij mijn hand en begon een handlezing. Geweldig! Daarna was John aan de beurt.  We kregen alleen maar heel mooie positieve dingen te horen...... We liepen ‘huppelend’  het paviljoen uit😛.

Nog een mooi verhaal over gisteren. De dame die ons de mogelijkheid bood de fietsen met de tuinslang schoon te spuiten liet ons niet zo maar gaan. Ze kwam met een bak met wasmiddel aan, daarmee moesten we onze handen wassen. Bij John zat een rode veeg van klei op z’n voorhoofd, die moest ook weggepoetst worden. Onze benen kregen een beurt en mijn schoenen moesten er ook aan geloven. Toen ze de spuit op de zijkant van mijn schoen zetten, voelde ik zo,het water naar binnen lopen. Ze was eigenlijk nog steeds niet tevreden met het resultaat toen wij zeiden dat het zo wel goed was.....

Ter afsluiting van deze heerlijke dag gegeten in een restaurant aan de Mekong. Morgen gaan we op weg naar Phon Phisai, een etappe van 47 km, dus niet zo’n grote afstand.