Schooljeugd

Vandaag staat de langste etappe op het programma, 110 km, waarvan 17 km onverhard. 

We rijden een groot deel over een doorgaande, maar niet drukke weg richting zuiden. De weg gaat tussen de rijst- en graanvelden, af en toe nog wat rubberbomen of velden met tabak. 

We passeren veel kleine authentieke dorpjes. In de dorpjes zie je nog veel traditionele houten huizen op palen, maar daar tussendoor ook al veel nieuwe huizen. Een aantal hiervan is van beton gemaakt. Soms zijn huizen half afgebouwd, aan de begroeiing er omheen kun je zien dat er lang niet meer aan is gewerkt. We lazen ook dat buitenlanders geen grond mogen kopen in Laos om huizen op te bouwen, dit om te voorkomen dat Chinezen alles opkopen. 

Onderweg kwamen we ook ontzettend veel jeugd tegen, op weg naar school of tijdens pauze. De kleintjes op de fiets, de grotere op brommers. Alom klinkt het ‘sawadee’ of ‘falang’. Sawadee is de groet, en Falang betekent blanke buitenlander. Maar ook hello, hello, of Good morning, terwijl het middag is..... Ook de hele kleine kindjes komen onder moeders rokken vandaan en  roepen je van ver al tegemoet, ze hebben je ontzettend snel in de gaten. Hier proef je echt de sfeer van het Aziatische landschap. Ook hier koeien met kalfjes die op hun gemak de weg oversteken, als er een brommer of auto langs komt, gaat die er wel om heen. 

Bij één school zijn we gestopt, er werd muziek gemaakt en dat klonk zo prachtig. Er werd een traditionele dans ingestudeerd, prachtig om te zien. Wanneer je op video’s klikt, kun je een stukje film bekijken. Bij een ander school hadden de kinderen pauze en waren buiten aan het spelen. Ze kwamen naar de poort gerend toen ze ons zagen. Een enkeling probeerde toch wel een woordje Engels, we vroegen dan in het Engels naar hun naam, en een enkele stoere dorst dan wel antwoord te geven. John had ook nog een jongetje op zijn fiets gezet om een stukje te laten fietsen, alom hilariteit natuurlijk. 

Tijdens de lunch, weer een mooie plek aan de Mekong, kwam er een bootje aan gevaren, die van de overkant (Thailand) kwam. De bootjes die ze hier gebruiken hebben een hele traditionele vorm (onderweg ook nog gezien dat ze bootjes aan het bouwen waren).  De man die uitstapte had een paar dozen bij zich, daar bleken hanen in te zitten. We hadden al gelezen en geconstateerd dat hier nog steeds wedstrijden worden gehouden met hanen. Officieel mag het niet, maar in deze streken is de overheid denk ik ver weg en wordt er volop gegokt. Eén haan, die door een man werd vast gehouden, maar ook gekoesterd, had schijnbaar een gevecht gewonnen, maar was er niet  heelhuis vanaf gekomen. 

We zijn vandaag geëindigd in Savannakhet, hier blijven we een dag om het één en ander te bezichtigen.

De vervoersmiddelen ...

Ook hier zie je, net als in Thailand veel pick-ups, vaak Toyota. Ook de personenwagens zien er mooi uit, en gemiddeld ook weer de zwaardere wagens. Maar je ziet ook heel veel brommertjes. Dat is toch wel het vervoersmiddel dat voor bijna iedereen beschikbaar is en wordt dus veel gebruikt. Wat we zagen...... moeder met vier kinderen, allemaal zonder helm. Een jongen, we schatten hem echt niet ouder dan 12 kwam langs rijden met drie vriendinnetjes achter zich, twee jongens met een haan tussen zich in.... hele kleine kinderen worden vóór de berijder gezet, soms houden ze het kind met één arm vast en met de andere sturen....Dit zou bij ons ondenkbaar zijn....