Een pittige, warme en op het eind stoffige dag!!

Vandaag een pittige dag, niet zo zeer wat afstand betreft (85 km), maar het hoogte verschil. Dus we wilden al vroeg op de fiets zitten, zodat we de eerste klim nog in de koelte van de ochtend konden maken. Na een wat onrustige nacht....net toen we gisteravond voor het slapen gaan, nog een verfrissende douche wilden nemen, het was tegen half twaalf, bleek er geen water meer uit de kraan te komen. Het hele complex was al in diepe rust, dus er viel ook niets meer te regelen. Dus dan zo maar het bed in.... gelukkig nog wat water in onze bidons om de tanden te poetsen. Vanochtend waren we al aangekleed, hadden een plensje water uit onze bidons in het gezicht gegooid, toen er ineens een luidruchtig gepruttel uit de kraan kwam, en even later stroomde het water weer... toch nog maar even een douche genomen. Dat hadden we uiteindelijk net zo goed niet hoeven doen, want we begonnen al vroeg met wat klimmetjes van 7% en 12%. Voor de echte wielrenner stelt dit niets voor natuurlijk, maar voor ons was het best wel pittig. Dus na een half uur waren we al flink bezweet. Onderweg zagen we koffieplantages (rond 1920 is de koffieteelt door de Fransen in dit gebied geïntroduceerd), de koffiebonen lagen voor de huizen  te drogen. Het plateau van Bolaven is beroemd om zijn goede kwaliteit koffie. Daarentegen hebben we maar één tentje gezien waar je hete zwarte koffie kon drinken. We hadden toen net ons tweede blikje ijskoffie op....

Grote delen van het Bolavenplateau zijn tijdens de Vietnam-oorlog plat gebombardeerd door de Amerikanen, omdat de NoordVietnamezen  een sluiproute hadden in dit gebied, de Ho Chi Minh route.

Onderweg kwamen we door een dorp waar de Katu-vrouwen zaten te weven, de Katu is een etnische groep. 

Uiteraard ontkwamen we er niet aan om een prachtig geweven shawl te kopen. Even later stonden groepjes kinderen aan weerszijden van de weg. We waren even gestopt om te kijken wat ze nu precies aan het doen waren. We zagen dat de meeste chauffeurs van auto’s en vrachtwagens stopten en wat geld gaven. Het was bij een school, dus we denken dat het om een donatie voor de school ging. Dus wij ook maar even gestopt, geprobeerd om wat wijzer te worden, maar zodra je één woord Engels zegt, schieten ze in de lach en duiken weg. Maar ze waren blij met onze  donatie en wij kregen een ‘oorkonde’. 

Tijdens een drinkpauze kwam een man op een fiets langs, ook hij stopte om een praatje te maken.... Het laatste stuk vandaag was heftig. Na nog een geleidelijk klim van 5% over zo’n 6 km, gingen we dalen. We wisten niet precies hoe het laatste stuk weg zou zijn, volgens eerder informatie was het vreselijk omdat er een vierbaans weg wordt gemaakt(een project waar ze al jaren mee bezig zijn). Maar vandaag kregen we van een paar toeristen te horen dat de weg oké was... Dat was het dus niet....op een zeer slecht wegdek en stof happend daalden we 21 km af naar Pakse. Door de zonnebrand-crème bleef al het stof plakken.... we zagen er niet uit. Nooit zo naar een douche verlangd!!