In Pakse en naar Champassak

26 januari 2018 - Champassak, Laos

Gisteren een dagje in Pakse gebleven, het is de tweede stad van Laos.

‘s Ochtends een oude tempel bekeken en op een terras een  lekkere kop Laos-koffie gedronken. Het is inderdaad heerlijke pittige koffie. We hebben een stukje langs de boulevard gelopen, maar daar zijn ze volop aan het werk, dus veel stof. Een bouwvakker vertelde dat de kade wordt verstevigd. In de moessontijd zal het water hier wel flink hoger staan. In de middag nog even een fietstochtje gemaakt naar de plaatselijke markt. Altijd weer veel te zien. Maar het was een hele hete dag, dus we zijn niet zo actief geweest.

Het hotel waar we hebben overnacht is nog gebouwd onder de supervisie van de laatste koning van Champasak, dat één van de laatste koninkrijkjes binnen Laos was. Nu is Champasak een provincie van Laos. Het hotel stamt uit 1962 en had destijds ook een theater en casino. In 2003 is het gerenoveerd. 

Vanochtend in de ochtendspits de stad uitgereden, op weg naar het plaatsje Champasak. Je moet maar meebewegen met de stroom, dan lukt het allemaal wel. De regels in het verkeer zijn niet erg duidelijk, staat het verkeerslicht op rood dan rijden brommers, tuktuks etc. gewoon door.... En wanneer er een speciale strook is voor langzaam verkeer, fietsers, brommers en tuktuks, dan staan daar auto’s geparkeerd. Gisteren wilden we een drukke weg oversteken...bij een zebrapad, nu ja, je kon nog vaag zien dat er ooit een zebrapad was geweest.... We vroegen ons wel af of men zou stoppen voor voetgangers op een zebrapad... dus niet.....

Vandaag maken we de 3 weken al weer vol. Dat gaat hard!

Een korte route brengt ons dus naar Champasak. Een dromerig dorp aan de Mekong. Het is de uitvalsbasis om Wat Phou te bezoeken.

Tot nu toe is de Mekong steeds de grens geweest tussen Thailand en Laos, maar vanaf Pakse is ook het westelijk gebied ( de provinie Champasak) Laos grondgebied. We zijn dan ook over de brug naar die zijde gefietst, hetgeen bij de grensbruggen dus verboden is. Weer een ervaring rijker.

Direct daarna passeerden we een katholieke begraafplaats. Hoewel we in de agelopen weken wel af en toe een christelijk kerkje hebben gezien, is dat toch bijzonder om te zien. En nog best groot ook!

Onderweg kwamen weer bij een punt waar jongelui langs de weg staan en met vlaggen staan te zwaaien. Dit met de bedoeling om het verkeer te doen stoppen(auto’s, trucks, brommers en dus....fietsers). Het is dan de bedoeling dat je een donatie doet, waarna je een kleurig vlaggetje opgesteld krijgt. Op onze vraag wat nou het doel is( wij dachten donatie voor een school) werd er eerst weer hevig geginnegapt, maar daarna werd ons duidelijk gemaakt dat het voor de (plaatselijke)tempel bedoeld is. 

Tegen de middag arriveerden we in het Nakorn guesthouse waar we een prachtige kamer, in een gloednieuw gebouw, toegewezen kregen. Begane grond, met tuin aan de Mekong. Toplokatie!

Maar vanmiddag weer op de fiets om Wat Phou te bezoeken. Een ritje van 10km. Het is feitelijk een ruïne van een Kmher tempelcomplex uit de 6e tot 11e eeuw. De Kmher is een bevolkingsgroep die nu hoofdzakelijk in Cambodja leeft, maar destijds een veel groter gebied beheersten en een hoog beschavingsniveau had. 

Niets is voor eeuwig en dus ook deze beschaving is ten onder gegaan(er is in dit deel van de wereld ook heel veel landjepik geweest, net zoals in Europa).

Het complex was geheel overwoekerd geraakt en is pas in 1886 door een Franse ontdekkingsreiziger (her)ontdekt. Inmiddels is het een Unesco Heritage site.

Het is inmiddels helemaal vrijgelegd en toegankelijk gemaakt. Oorspronkelijk waren er zowel Hindoeistische als Boeddhistische temples. Vandaar dat de Laotianen dit als een heilige plek zien en offers (puja’s) brengen.

Daarnaast is er ook wel wat toerisme van ‘westerlingen’ die met excursiebusjes uit Pakse komen. 

Het complex is tegen een bergwand gebouwd, dus het was nog wel een beetje klauteren (35 graden....)om boven te komen. Maar indrukwekkend om te zien.

Vanavond hebben we met een Italiaans stel ( Manuela en Stefano) in het restaurant gegeten. Zij zijn 3 maanden aan het rondfietsen en wij zijn hen al meerdere keren tegengekomen. Was gezellig. Zij komen van Sardinië, hebben daar een camperverhuurbedrijf. Dus.....

Foto’s

2 Reacties

  1. Henk Ras:
    26 januari 2018
    Iedere keer weer leuk om te lezen hoe het jullie vergaat. Het komt allemaal heel relaxed over. Veel plezier verder!
  2. Inez:
    26 januari 2018
    Wat klinkt het allemaal heerlijk plezierig! Ik kan me voorstellen dat jullie inmiddels helemaal opgaan in het leven daar. Hier is het één grote mistige boel, met een ongekend geordende verkeersstroom. :)
    Geniet er nog maar van!