Been there, Don Det....

Wij zijn dus op (een paar van)de 4000 eilanden. Gisteren hebben we Don(=eiland)Khong aan de zuidkant verlaten. Dit grootste eiland(formaat Texel) is daar met een brug met het vasteland verbonden. We hebben op ons gemak gepeddeld, want we hadden een korte fietsdag voor de boeg. 

Langs de weg zie je toch altijd weer opvallende zaken. Zo zijn in deze streek opvallende grafmonumenten erg in trek. We zijn enkele keren productiebedrijfjes gepasserd waar ze in vole glorie te koop worden aangeboden, ook grafkisten, vrij kolossaal. Getracht op internet iets te vinden over rituelen rondom overlijden, maar daar nog niets over kunnen vinden. 

Een ander opvallend feit is dat je in Laos enorm veel onafgebouwde huizen ziet. Dan staat alleen het skelet overeind of soms zelfs een bijna afgebouwd huis. Vaak alweer overwoekerd. Waarom is dat? Geld op? We weten het niet.... Daarnaast ook vrij veel onafgebouwde benzinestations. De opzet was groots...... maar wat rest zijn overwoekerde gebouwen.

In Nakasang moesten we weer in een bootje om naar Don Det vervoerd te worden. Ongeveer 20 minuten varen. Don Det is met een brug verbonden met Don Khon, ons uiteindelijk doel. Het zijn de meest zuidelijke Laotiaanse eilanden in de Mekong.

Het zijn enerzijds erg rustige pittoreske eilandjes(bijv. geen autoverkeer, alleen onverharde paden), maar anderzijds trekt dat natuurlijk veel toeristen. Met name Don Det is een typisch backpackers-oord geworden (lage prijzen, veel loungecafé’s, stereotype gedrag). De huidige Backpackers zijn onderweg met openbaar vervoer, met name van de ene naar de andere (goedkope) hotspot, waar ze elkaar dan weer ontmoeten..... 

Op Don Khon is dat duidelijk minder (daar zie je ook wat meer ‘grijze massa’😜). De sfeer is relaxed, veel guesthouses en eethuisjes. De ligging is dan ook wel erg mooi! Typisch zuidoost Azië. Opvallend is dat een deel van de bevolking hun bezigheden hebben in het toerisme, terwijl anderen gewoon blijven doen wat ze altijd hebben gedaan:vissen, rijst verbouwen, kokosnoten oogsten etc.

Deze eilanden hebben nog een bijzondere historie. De Fransen wilden rond 1880 de Mekong naar het noorden (dus richting China) bevaarbaar maken. Dat had te maken met druk om de landen zo snel mogelijk te koloniseren én men voorzag veel handel met China. Tot noord Cambodja ging dat goed, maar hier, rond deze eilanden, liggen watervallen in de Mekong. Het lukte niet om deze per boot te passeren. De Fransen hebben vervolgens een spoorlijn van 7 km over Don Khon en Don Det aangelegd om zo de warervallen te omzeilen. Je snapt sowieso al niet hoe ze dat geflikt hebben, maar het heeft toch wel 10 jaar gefunctioneerd. Er werden zelfs complete boten per spoor vervoerd!

Maar uiteindeljk was het allemaal niet lonend en is de boel geheel vervallen en afgebroken. Over de spoorbaan loopt nu een hobbel de bobbel weggetje. Een locomotief is in 1990 (!), bedekt onder het groen, weer ontdekt en is nu een soort monument. Er staat aan het eind van het hobbel de bobbel weggetje nog een tweede locomotief. 

Vandaag op Don Khon gebleven om toch de grote attractie van dit gebied te gaan beleven. Er leven zoetwaterdolfijnen (Irriwaddy dolfijn) in dit gebied. Uiterst zeldzaam(bijna uitgestorven) maar plaatstrouw. 

Met een boot zijn we naar een uitkijkpunt gevaren en we hebben inderdaad de dolfijnen (3 stuks) kunnen waarnemen. Ze verbleven constant in een deel van de rivier met snelle stroming ( veel zuurstof? Veel vis?). Dit was een mooie belevenis.

Het is trouwens toch een prachtig stuk natuur. Voor het eerst ook diverse vogels kunnen waarnemen. Een gids vertelde dat veel vogels zich moeilijk laten zien, omdat veel kinderen met een kattapult op de vogels schieten. In de rest van Laos weinig vogels gezien. Alles wat beweegt wordt hier waarschijnlijk opgevreten......

Dit is onze laatste volle dag in Laos. Morgenochtend fietsen we Cambodja in.